Gister stuitte ik op de naam Lisa Feldman Barrett, neurowetenschapper en emotieonderzoeker. Ik kende haar niet, maar wat ze zegt is boeiend.
Emoties als verhalen van je lichaam
Volgens Feldman Barrett, ontstaan emoties niet zomaar. Ze bouwen voort op lichamelijke sensaties – een bonzend hart, spanning in je buik, een licht gevoel in je hoofd. Ons brein plakt er een label op, bijvoorbeeld ‘boos’, ‘bang’ of ‘blij’.
Zo worden emoties eigenlijk verhalen die we maken over wat er in ons lichaam gebeurt. Een bonzend hart na traplopen kan je brein bijvoorbeeld interpreteren als spanning voor een gesprek.
De valkuil van verkeerde labels
Als je die sensaties verkeerd labelt – vermoeidheid als angst bijvoorbeeld – kun je vastlopen in negatieve patronen. En de volgende keer dat je moe bent, ervaar je mogelijk opnieuw angst.
Wie steeds verkeerde etiketten plakt, verliest zicht op de oorzaak én de oplossing.
Ruimte zonder verhaal
Ah, denk ik dan. Dit is precies waar Stembevrijding behulpzaam is. Stembevrijding nodigt uit om te voelen wat je voelt en dat rechtstreeks in klank naar buiten te brengen.
Je hoeft je gevoelens niet te interpreteren. Geen woorden, geen verklaringen. Alleen inademen naar de plek in je lijf waar je iets voelt, en op een uitademing dat gevoel meenemen in klank. Je laat horen wat je voelt.
Zo voorkom je dat je hoofd ermee aan de haal gaat of dat je vast gaat komt te zitten in het verkeerde verhaal. Je hoeft namelijk helemaal niet te begrijpen wat er aan de hand is. Er is simpelweg een gevoel dat geuit wil worden. En dat in zichzelf geeft ruimte. Ruimte om jezelf te zijn.
Zo vanzelfsprekend kan het zijn
Ik noem maar weer eens onze grote voorbeelden: baby’s en jonge kinderen. Een baby vraagt zich niet af wat er met zichzelf aan de hand is. Als het honger heeft dan huilt het. Als het moe is dan huilt het. Als het vastgehouden wil worden dan huilt het.
Juist dat onbekommerd kunnen uiten van een lichamelijke sensatie is heilzaam en voorkomt dat je in aanpassing of andere kramp komt te zitten.
Laat je dus niets aanpraten over wat er met je aan de hand is. Niet door jezelf, en niet door een ander. Maak contact met wat je voelt en zing het.